سگویت چیست؟

از سگویت چه می دانید؟

تا به حال از خیلی مطالب مربوط به بلاک چین ها و مخصوصا بیت کوین سخن گفته ایم. به غیر از این که سگویت چیست؟ و چه کاربردی هم می تواند در این شبکه داشته باشد. سگویت را می توان یک فرایند و روند نامید. در این فرایند معلومات منسوب به امضا ها از تراکنش ها پاک می شود. در این حالت اتفاقی که می افتد این است که اندازه ی بلاک ها نیز تغییر پیدا می کند. در واقع هر زمان که قسمت هایی از تراکنش ها پاک شوند. می توان به جای قسمت آزاد شده تراکنش های بیشتری را به یک زنجیره افزود.

 

Segregate چیست؟

بیایید با چند معنی آشنا شویم. Segregate یعنی جدا کردن. Witnesses را هم می توان به عنوان شاهد و یا امضاء کننده ی یک تراکنش در نظر گرفت. خب حالا ما دو کلمه ی Segregated Witness را با هم داریم که با هم جمع شان می کنیم. تجمیع این دو می شود کلمه ی جدید به عنوان SegWit یا همان سگویت خود مان. پس سگویت همان منفصل و جدا نمودن امضاها در تراکنش ها می باشد. سگویت را می توان یک کانسپت و یا مفهوم دانست. مفهومی که خالق آن شخصی به نام پیتر ویل بوده است. او را توسعه دهنده ی سیستم بیت کوین می شناسیم. بلاک چین بیت کوین به صورت peer-to-peer کار می کند. یعنی سیستم آن توزیع شده و مشترک می باشد.

هر کدام از این قسمت ها را هم یک نود و یا گره می نامند. و هر کدام از این گره ها می توانند به تنهایی مدیریت بخشی از شبکه ی بیت کوین را به عهده بگیرند. یعنی شما هر زمان که تراکنشی را انجام می دهید. اطلاعات مربوط به آن تراکنش به تمامی این سیستم ها و گره ها می رسد. و در واقع یک کپی از هر تراکنش در تمامی این گره ها و سیستم ها وجود دارد. در این حالت می توان ماجرای هک شدن سیستم را تقریبا منتفی دانست. هر تراکنش اطلاعاتی را شامل می گردد. و این اطلاعات خود شان به دو قسمت تقسیم می شوند. یکی ورودی و یکی هم خروجی ها. حال این احتمال هم وجود دارد که چندین ورودی و چندین خروجی با یکدیگر در یک تراکنش و به صورت همزمان وجود داشته باشند.

به آدرس های عمومی گیرنده ها خروجی می گوییم. و از آن طرف به آدرس های عمومی فرستنده نیز عمومی می گویند.

 

 

کمی در مورد ورودی ها و خروجی ها بدانیم

فرستنده ها برای این که بتوانند پول ها را به افراد دیگر برسانند. مجبورند آدرس عمومی طرف مقابل را داشته باشند. بد نیست این را هم بدانید که قسمت اعظم از یک تراکنش را معمولا امضا در بر می گیرد. این امضا ها تایید می کنند که آیا نفری که این پول ها را می خواهد بفرستد به میزان کافی موجودی دارد یا خیر؟ با این حساب می توان چنین گفت که در سیستم مالی بیت کوین ما از سمت ورودی ها به سمت خروجی ها دائما هدایت می شویم. زمانی هم که تمامی گره ها یک تراکنش را تایید نمودند تراکنش مورد نظر در داخل یک بلاک جای می گیرد. در این حالت بلاک ایجاد شده در ادامه ی سیستم زنجره ها قرار می گیرد.

اما در این میان یک مشکل برای سیستم بیت کوین وجود دارد. و ان هم این که تمامی این بلاک ها چنان که گفته شد باید در ادامه ی زنجیره ی سیستمی قرار بگیرند. ضمنا هر بلاک در طی مدت زمان ده دقیقه تولید می گردد. اندازه و سایز آن ها هم در سنگین ترین وضعیت باید تنها یک مگابایت باشد. و نه بیشتر. با این حساب می توان چنین برداشت نمود که تعداد مشخص و معینی می تواند تراکنش در یک بلاک قرار بگیرند. البته زمانی هم که حجم این بلاک ها زیاد تر از گذشته گردد. شبکه هم با کندی مواجه خواهد شد. پس تراکنش ها هم دیر تر تایید می گردند. چرا که پردازش سیستمی هم رسما کند تر شده است. و به این صورت است که می بینیم یک تراکنش ممکن است ساعت ها تاییدش به طول بینجامد.

 

 

از سال 2009 تا الان تراکنش ها چه شده اند؟

بیت کوین در سال دو هزار و نه تاسیس گشته است. حالا تمامی تراکنش ها از همان اول ماجرا یعنی سال دو هزار و نه تا همین الان در شبکه موجود می باشند. و ذخیره شده اند. تازه این مقدار دائما و به طور ثانیه ای در حال گسترش و اضافه شدن هم هستند. می توان چنین گفت که اگر تغییری مانند سگویت در این سیستم ایجاد نشود با شکست و فروپاشی مواجه خواهد شد. دکتر پیتر ول معتقد است برای این که این مشکل حل شود باید امضاهای دیجیتالی را از تراکنش ها پاک کنیم. زیرا چنان که گفتیم قسمت اعظم این تراکنش ها را خود امضا ها سنگین می کنند. و حذف نمودن آن ها می تواند تاثیر بسیار زیادی بر روی حجم مبنای آن ها داشته باشد.

ما به این حالت سگویت می گوییم. شاید باور آن مشکل به نظر برسد. اما بیش از شصت و پنج درصد حجم هر تراکنش تشکیل شده از امضای آن است. می بینید. خیلی زیاد تر از آن چیزی است که فکرش را می کردیم. در فرایند سگویت ما می کوشیم که امضاها را چنان که گفتیم برداریم و به آخر همان تراکنش انتقال بدهیم. در این حالت می توانیم اطلاعات اضافی را هم از بین ببریم. در این حالت می توان حجم هر بلاک را هم از یک مگابایت به چهار مگا بایت رسانید. اما صبر کنید.

سگویت تنها این مشکل تامین ظرفیت اضافی را حل نکرده است. بلکه مشکل دیگری را هم حل نموده است. مشکلی که طی آن در آی دی تراکنش فرستنده اختلال ایجاد می شود. اما چگونه؟ به این صورت که امضای دیجیتالی برداشته می شود. و سمت اختلال نمی تواند کاری به غیر از لغو نمودن امضای دیجیتالی انجام دهد.

 

توافق همگانی

اما یک موضوع دیگر هم در این میان وجود دارد. و آن هم این که چه سگویت و یا  شبکه لایتنینگ، فورک و هر چیز دیگر نیازمند اجماع عمومی است. زیرا شبکه متعلق به همه می باشد. و رئیس و فرمانده ی خاصی ندارد که بخواهد برای آن تصمیم گیری نماید. برای انجام چنین کار هایی باید تمامی ماینر ها و افراد مشغول در شبکه به یک اجماع کلی رسیده باشند. و در غیر این صورت هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. چرا؟ چون همان طور که گفتیم شبکه به صورت غیر متمرکز و به دور از مالکیت شخصی کار می کند. اگر شبکه ی بیت کوین در اختیار یک دولت و یا یک حکومت و حتی یک گروه و شخص بود به احتمال زیاد تا به همین الان چنین راه حلی عملی شده بود.

اما چون شبکه به همه ی استفاده کنند گان آن تعلق دارد. پس همه باید اتفاق نظر با هم داشته باشند. پس حالا می توان فهمید که چرا به روز رسانی ها در بیت کوین و سایر ارز های دیجتالی این قدر دیر به دیر انجام می پذیرد. بعضا شاهد این هستیم که تا یک ایده در قالب یک به روز رسانی در شبکه به وقوع بپیوندد باید ماه ها صبر نمود. تا همه بر سر آن به توافق برسند.